Haaaaaaaaaaaaai!
Hier ben ik nog eens. Lange tijd geleden, maar ik heb het echt al druk gehad de laatste twee weken.
Vorig weekend ben ik naar Lilongwe geweest. Heel leuk, BBQ gehad, terwijl jullie zitten te bibberen in Belgie. ( Denk niet dat ik Belgie niet kan schrijven, ik kan hier gewoon geen deelteken plaatsen.) Zondagavond moest ik terug naar Kasungu en wat was me dat voor een rit. NOOIT meer, maar echt NOOIT meer kruip ik hier 's avonds in de auto. Het was pikkedonker. Die auto had amper lichten. Het regende keiard. Die auto vlamde. We zagen niets, voor twee uren en een half lang. Mensen lopen hier langs straat, wetende dat ze elk moment kunnen overreden worden. Ik heb zondagavond echt de schrik van mijn leven op gedaan. Op een bepaald moment reed er een auto aan de verkeerde kant van de baan, waardoor wij moesten uitwijken. Amai, de tranen liepen langs mijn wangen. Die teacher bleef daar heel kalm bij, maar je had mij moeten zien...
Deze week ben ik dan eindelijk aan mijn 20-uren lesweek begonnen. Vorige week had ik al een aantal lessen gegeven. De eerstejaars zijn hier echt superenthousiast. Ik zie hen twee keer in een week en bij hen voel ik mij echt leerkracht, al houden ze me vaak ook bezig hoor. Maarja, ik heb dat graag. In 1R zit er een keiard grappig ventje 'Andrew'. Het is nu al mijn lievelingetje. Hij buist wel op al de examens, maar ja... Dat nemen we erbij. Die 1R is echt de max. Zo veel energie dat die kinders hebben... Niet normaal.
OVERAL in de school hoor je: 'Goodmorning Miss, you look nice' Zo'n discipline kennen ze echt niet in Belgie. In de derdes zijn ze vre lui en puberaal, maar ja dat kennen we in Belgie ook he.
Ik geef dus 10 uren geschiedenis in het 1 ste jaar. Het zijn wel geen parallel lessen, aangezien er hier kinderen zijn die pas in januari gestart zijn. Ze worden hier 'scholars' genoemd. Zij worden gesteund door de government, zodat ze ook de kans krijgen op onderwijs. Zij zijn echt gemotiveerd, aangezien ze meer hebben om te verliezen. De eerstes zijn dus echte schatten.
Ik geef dan nog eens 6 uren Latijn in twee derdes. Ook geen parallel. De leerkracht van de ene klas heeft echt niets uitgelegd, dus ik moet hier helemaal opnieuw beginnen. Ik moet echt een manier vinden om hen te motiveren, want dat ontbreekt wel in 3R. Dan geef ik nog 2 uren aan eerstes en twee uren Latijn aan 2des. Het Latijn is hier wel helemaal anders. Ze zien veeeeeeel minder dan bij ons en op een heel andere manier. Ik moet dus wel wat improviseren.
Wat wellicht het meest spectaculaire verhaal is... Gisteren kwam de directeur naar mij en de leerkrachte LO (een Schotse, Nichola). Hij wou ons spreken. Wij dus heel nerveus naar zijn bureautje. Wij twee mochten de 'Queen van Malawi' ontmoeten... Ik was direct een slag nerveuzer. De slimme onder ons gaan meteen muggeziften en zeggen: 'Malawi heeft toch geen koningin, maar een president?' Inderdaad, heel goed. Ze was meer dan 20 jaar de rechterhand van president Banda. Ze wordt gezien als 1 van de top tien ladies op het Afrikaanse continent: 'Cecilia Kadzamira' en ik heb haar mogen ontmoeten. Een uur heeft ze met Nichola en mij gebabbeld. Je had me moeten zien, zo nerveus als iets. Ik heb wel geen foto met haar. Je zal me dus moeten geloven op mijn woord. Ik kon moeilijk zeggen: 'Madam, wacht eens eventjes, ik moet mijne kodak gaan halen?' Ze heeft een aparte kijk op Afrika en ze voelde zich vereerd om met ons te babbelen. Nichola en ik voelden ons vereerd, ja... We kregen daar ook iets om te eten en wij namen natuurlijk niet veel. Het zag er wel lekker uit, maar ja uit beleefdheid. Toen zei ze iets dat ik niet rap ga vergeten: 'You can sleep tomorrow, you will not become fat today...' Mooi Mooi
Voor de rest heb ik nog niet veel spectaculairs te vertellen... Ik vind mijn BM ( Bekende Malawiaan) al spectaculair genoeg.
Heel veel groetjes
Charlotte
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten