Nieuws...

Hey iedereen

Het is al een hele tijd geleden. Ik zit hier nu al vier weken in de hoofdstad en het is niet zo evident om hier op internet te geraken.
Om jullie op de hoogte te houden… Een verslag van de laatste vier weken:

Golden Gate Memorial School
Omdat Kamuzu Academy een maand dicht ging, moest ik een oplossing vinden om mijn tijd te vullen. Twee weken daarvan hebben Lore, Tine en ik Malawi rondgetrokken (zie later) en de twee andere weken mocht ik meedraaien in een schooltje in Lilongwe, Golden Gate. Het was zalig. Ik heb vandaag afscheid moeten nemen van de kinderen daar, de principal… Mrs Matinga leidt de school met hart en ziel. Het is een harde tante, maar ze is super. Ze weet wat ze doet. Bij het afscheid kreeg ik toch een serieuze krop in de keel. Er hadden blijkbaar een aantal kinderen gevraagd of ik hier niet kon blijven, in plaats van terug te keren naar Kamuzu Academy. Mrs Matinga zei dan ook nog eens nadrukkelijk: ‘Charlotte, my dear, why do you have to go? You have to stay here.’ Ik wist echt niet wat zeggen op dat moment. Ik heb nu afgesproken met haar dat ik 25 april (juist voor mijn vertrek) nog eens ging langsgaan. Ze was echt content.
De kinderen ga ik ook missen. Zo respectvol dat zij waren. Zoiets is in België gewoon ondenkbaar. Rechtstaan bij elk antwoord, knielen als ze hun schriftje komen brengen… Ik heb in drie dagen alle namen geleerd. Heel moeilijk, maar ik had er een spelletje van gemaakt en de leerlingen apprecieerden echt dat ik hen bij naam noemde. In Kamuzu Academy is het onmogelijk. Ik heb 8 klassen van 25 leerlingen en die chichewa-namen zijn echt niet simpel.

Malawi: van Zuid tot Noord…
22 maart 2008 zijn Tine, Lore en ik vertrokken op reis. In twee weken wilden we heel Malawi zien en de missie is geslaagd. We vertrokken met de minibus naar Liwonde ( de eerst stop tijdens onze reis). Daar is er een National Park waar we absoluut olifanten wilden zien. Geen avance… Geen olifanten, enkel nijlpaarden te zien op de Shire. ‘s Avonds kwamen we dan Beth, Dries, Elly en Yanne tegen. ’s Morgens ons laatste ontbijt samen, want zij vertrokken de vrijdag terug naar België. Het afscheid was wel emotioneel. Ik had het niet gemakkelijk. En als er iemand anders weent, ween ik ook he…
(Elly, wij hebben een deal he?)
Na het emo-momentje kregen we een lift naar Zomba. Midden de rit kwamen we erachter dat hij dronken was en voelden we ons niet zo veilig meer. Gelukkig reed hij 30 km per uur ofzo… Gene paniek dus. Daarna meteen door naar Blantyre waar we drie nachten gebleven zijn. We mochten logeren in Yashi’s huis. Huis, wat zeg ik, villa met zwembad, flatscreen… Het was een paradijs op zich. Dat waren wel drie luxe-dagen, niets wat je van Malawi verwacht dus. Toch hebben we ons eens ferm laten verwennen. De tweede dag daar zijn we naar Mulanje getrokken waar we een ruige tocht begonnen. Tine en ik zijn tot de eerste hut gewandeld, geklommen. Jawel, een echte bergwandeling… (Silke had dit waarschijnlijk nooit verwacht…)
Na Blantyre trokken we terug richting noorden. Naar Cape Maclear. Een irritante, lange minibusrit. Grr… Wat waren we alledrie prikkelbaar het eerste uur, maar het uitzicht maakte alles goed. Prachtig, pittoresk (een moeilijk woord van Tine), paradijs… 3 P’s. Amai, echt mooi. Ik kan het heel moeilijk allemaal beschrijven. De foto’s zullen misschien meer zeggen (dat is voor later…). Daar werd ik door een levensgenieter, lees: iemand die zich wilde amuseren en die dus heel de dag door dronk, gebombardeerd tot ‘Neon Flux’. Vraag me niet waarom ik zo genoemd werd, maar het had met mijn serieuze blik te maken. We hebben daar een boottochtje gemaakt en gesnorkeld. Nu, van dat snorkelen waren Tine en ik niet zo’n fan. Lore genoot daar echt van. Die vissen kwamen ons aanvallen he… Niet normaal. Daarom heb ik het snel opgegeven en me in de zon gelegd, kwestie van toch bruin terug naar huis te keren he! Daarna zijn we terug naar Blantyre gereden (vraag me thuis eens hoe het verhaal in elkaar zit, het is te lang om alles uit te leggen…), een trip van vier uren. De dag daarna zijn we door onvoorziene omstandigheden (uitleg thuis ook) terug naar Lilongwe getrokken. Daar een dagje op het gemak, vooraleer we naar het noorden trokken…

Terug op de minibus richting Kasungu National Park. Daar zaten er nog twee studenten, Jasper en Sven op stage en we bleven dus een nachtje daar logeren. WEERAL in de hoop olifanten tegen het lijf te lopen, maar WEERAL was het ons niet gegund. Even ter zijde: Malawi is qua natuur echt een prachtig land… Dat merkten we ook snel in dat National Park. Van Kasungu naar Mzuzu. We wilden van daaruit naar Nyika Plateau trekken, maar blijkbaar was dat veel te moeilijk om te bereiken. Dat plan gaven we dus op en we gingen naar Nkatha Bay, een plaatsje aan het Lake. Dat was een luilekkerdagje. De nacht was minder aangenaam, spinnen overal in diene lodge. Tine en ik waren opnieuw geen grote fan van de beesten. Lore trekt haar daar niets van aan. Ze pakt een slipper en daar gaan de spinnen. Bedankt aan Lore!! Je moest Tine en ik zien trappelen zodat de spinnen zeker niet op ons konden kruipen. HILARISCH. In Nkatha Bay hebben we de gevangenis bezocht. We kregen de toestemming om echt IN de gevangenis te gaan. In het begin voelde ik me daar toch niet echt op mijn gemak. Breaking out was just the beginning!
Onze laatste stop voordat we teruggingen naar Lilongwe was in Chiteche. Daar hebben we aan geschiedenis gedaan, bravo voor de geschiedenisleerkracht in spe. Na acht uren op de minibus kwamen we weer aan in Lilongwe. Home sweet home!

Nog twee weken en een half te gaan…
Het komt dichter en dichter en het geeft me een dubbel gevoel. Ik wil terugkomen om jullie allemaal terug te zien, maar aan de andere kant. Drie maanden bouw je hier echt iets op en dan moet je dat weer allemaal achterlaten… Niet simpel!

Ik zie jullie graag!
Dikke zoen
Charlotte