Foto's

Mrs Matinga en mezelf. De directrice van Golden Gate, waar ik twee weken lesgegeven heb.

Fayaz and Imran

Maxwell. De watchman van LPS. Het was een schat!

Jefke... Een van de kindjes die de hele dag rondliep op LPS. He is so cute!!

De klasfoto met 1R. Een van mijn lievelingsklassen.

We kwamen terug van de reis en we werden uitgenodigd op een huwelijk. Layla had beslist te trouwen. Wij hadden nu wel geen gepaste kleren aan, maar we waren meer dan welkom.

Afscheid 1R (EMO). Het afscheid van mijn kindjes in Kamuzu was echt emotioneel. Traantjes zowel bij mij als bij de leerlingen. De stoerste jongens konden hun tranen niet bedwingen.

10 nachten te gaan...

9 volle dagen te gaan...
10 nachten te slapen...

Op 28 april vertrekt mijn vliegtuig richting Zaventem, vanmorgen bevestigd...
Op 29 april kom ik aan in Oostende...

Het komt dichter en dichter...
Het komt sneller en sneller...

Maak jullie klaar!
Oostende zal niet langer stil zijn ;)

Dikke kus aan iedereen!
Charlotte

Nieuws...

Hey iedereen

Het is al een hele tijd geleden. Ik zit hier nu al vier weken in de hoofdstad en het is niet zo evident om hier op internet te geraken.
Om jullie op de hoogte te houden… Een verslag van de laatste vier weken:

Golden Gate Memorial School
Omdat Kamuzu Academy een maand dicht ging, moest ik een oplossing vinden om mijn tijd te vullen. Twee weken daarvan hebben Lore, Tine en ik Malawi rondgetrokken (zie later) en de twee andere weken mocht ik meedraaien in een schooltje in Lilongwe, Golden Gate. Het was zalig. Ik heb vandaag afscheid moeten nemen van de kinderen daar, de principal… Mrs Matinga leidt de school met hart en ziel. Het is een harde tante, maar ze is super. Ze weet wat ze doet. Bij het afscheid kreeg ik toch een serieuze krop in de keel. Er hadden blijkbaar een aantal kinderen gevraagd of ik hier niet kon blijven, in plaats van terug te keren naar Kamuzu Academy. Mrs Matinga zei dan ook nog eens nadrukkelijk: ‘Charlotte, my dear, why do you have to go? You have to stay here.’ Ik wist echt niet wat zeggen op dat moment. Ik heb nu afgesproken met haar dat ik 25 april (juist voor mijn vertrek) nog eens ging langsgaan. Ze was echt content.
De kinderen ga ik ook missen. Zo respectvol dat zij waren. Zoiets is in België gewoon ondenkbaar. Rechtstaan bij elk antwoord, knielen als ze hun schriftje komen brengen… Ik heb in drie dagen alle namen geleerd. Heel moeilijk, maar ik had er een spelletje van gemaakt en de leerlingen apprecieerden echt dat ik hen bij naam noemde. In Kamuzu Academy is het onmogelijk. Ik heb 8 klassen van 25 leerlingen en die chichewa-namen zijn echt niet simpel.

Malawi: van Zuid tot Noord…
22 maart 2008 zijn Tine, Lore en ik vertrokken op reis. In twee weken wilden we heel Malawi zien en de missie is geslaagd. We vertrokken met de minibus naar Liwonde ( de eerst stop tijdens onze reis). Daar is er een National Park waar we absoluut olifanten wilden zien. Geen avance… Geen olifanten, enkel nijlpaarden te zien op de Shire. ‘s Avonds kwamen we dan Beth, Dries, Elly en Yanne tegen. ’s Morgens ons laatste ontbijt samen, want zij vertrokken de vrijdag terug naar België. Het afscheid was wel emotioneel. Ik had het niet gemakkelijk. En als er iemand anders weent, ween ik ook he…
(Elly, wij hebben een deal he?)
Na het emo-momentje kregen we een lift naar Zomba. Midden de rit kwamen we erachter dat hij dronken was en voelden we ons niet zo veilig meer. Gelukkig reed hij 30 km per uur ofzo… Gene paniek dus. Daarna meteen door naar Blantyre waar we drie nachten gebleven zijn. We mochten logeren in Yashi’s huis. Huis, wat zeg ik, villa met zwembad, flatscreen… Het was een paradijs op zich. Dat waren wel drie luxe-dagen, niets wat je van Malawi verwacht dus. Toch hebben we ons eens ferm laten verwennen. De tweede dag daar zijn we naar Mulanje getrokken waar we een ruige tocht begonnen. Tine en ik zijn tot de eerste hut gewandeld, geklommen. Jawel, een echte bergwandeling… (Silke had dit waarschijnlijk nooit verwacht…)
Na Blantyre trokken we terug richting noorden. Naar Cape Maclear. Een irritante, lange minibusrit. Grr… Wat waren we alledrie prikkelbaar het eerste uur, maar het uitzicht maakte alles goed. Prachtig, pittoresk (een moeilijk woord van Tine), paradijs… 3 P’s. Amai, echt mooi. Ik kan het heel moeilijk allemaal beschrijven. De foto’s zullen misschien meer zeggen (dat is voor later…). Daar werd ik door een levensgenieter, lees: iemand die zich wilde amuseren en die dus heel de dag door dronk, gebombardeerd tot ‘Neon Flux’. Vraag me niet waarom ik zo genoemd werd, maar het had met mijn serieuze blik te maken. We hebben daar een boottochtje gemaakt en gesnorkeld. Nu, van dat snorkelen waren Tine en ik niet zo’n fan. Lore genoot daar echt van. Die vissen kwamen ons aanvallen he… Niet normaal. Daarom heb ik het snel opgegeven en me in de zon gelegd, kwestie van toch bruin terug naar huis te keren he! Daarna zijn we terug naar Blantyre gereden (vraag me thuis eens hoe het verhaal in elkaar zit, het is te lang om alles uit te leggen…), een trip van vier uren. De dag daarna zijn we door onvoorziene omstandigheden (uitleg thuis ook) terug naar Lilongwe getrokken. Daar een dagje op het gemak, vooraleer we naar het noorden trokken…

Terug op de minibus richting Kasungu National Park. Daar zaten er nog twee studenten, Jasper en Sven op stage en we bleven dus een nachtje daar logeren. WEERAL in de hoop olifanten tegen het lijf te lopen, maar WEERAL was het ons niet gegund. Even ter zijde: Malawi is qua natuur echt een prachtig land… Dat merkten we ook snel in dat National Park. Van Kasungu naar Mzuzu. We wilden van daaruit naar Nyika Plateau trekken, maar blijkbaar was dat veel te moeilijk om te bereiken. Dat plan gaven we dus op en we gingen naar Nkatha Bay, een plaatsje aan het Lake. Dat was een luilekkerdagje. De nacht was minder aangenaam, spinnen overal in diene lodge. Tine en ik waren opnieuw geen grote fan van de beesten. Lore trekt haar daar niets van aan. Ze pakt een slipper en daar gaan de spinnen. Bedankt aan Lore!! Je moest Tine en ik zien trappelen zodat de spinnen zeker niet op ons konden kruipen. HILARISCH. In Nkatha Bay hebben we de gevangenis bezocht. We kregen de toestemming om echt IN de gevangenis te gaan. In het begin voelde ik me daar toch niet echt op mijn gemak. Breaking out was just the beginning!
Onze laatste stop voordat we teruggingen naar Lilongwe was in Chiteche. Daar hebben we aan geschiedenis gedaan, bravo voor de geschiedenisleerkracht in spe. Na acht uren op de minibus kwamen we weer aan in Lilongwe. Home sweet home!

Nog twee weken en een half te gaan…
Het komt dichter en dichter en het geeft me een dubbel gevoel. Ik wil terugkomen om jullie allemaal terug te zien, maar aan de andere kant. Drie maanden bouw je hier echt iets op en dan moet je dat weer allemaal achterlaten… Niet simpel!

Ik zie jullie graag!
Dikke zoen
Charlotte

Foto's

Salima

Rounders... Monica van 1R

Op weg naar Salima

Klas 1Q

Nieuws

Hey iedereen!

Sorry dat het zo lang geduurd heeft... Ik zit nu niet meer in Kamuzu Academy, dus ik kan dus niet meer op internet. Juist vandaag eventjes en morgen vertrek ik op reis he! Dus dan is dat weer twee weken zonder internet. Ik mis het niet, maar ik ben wel blij dat ik nu wat kan laten weten van me. Onderaan zie je fotootjes.

Waar gaat Charlotte naartoe?

Ik vlieg dus niet naar het noorden. Ik denk dat jullie dat al ongeveer allemaal weten. Ik zit nu op Golden Gate, een heel persoonlijk schooltje. De max. Ik ben hier echt heel gelukkig nu. Mrs Matinga is a very tuff lady, but so nice! Die kinderen hier zijn ook helemaal anders dan in Kamuzu. Niet beter, niet slechter, gewoon anders... Maar vre de max. Ik had zo een momentje dat ik even niet terug wilde naar Kamuzu.

Besluit: Ik ga dus nu twee weken reizen. Dan een week terug naar Golden Gate... Jeij! Dan twee weken naar Kamuzu Academy en dan terug naar België. Ik zie er al tegen op... Het is maar vijf weken meer en dan moet ik al terug. Niet normaal. Het vliegt nu.

Anekdotes (speciaal voor Ilse :))

Dinsdag kwamen er mensen eten bij Tine en Beth en ik bleef daar toen ook eten. Beth was de saus aan het uitscheppen en plots kregen we de slappe lach, geen probleem... We gaan zitten. Die mensen verwachtten dat wij het gebed deden. Eerst dachten we dat we dat in het Engels moesten doen, maar toen konden we het 'Onze Vader' opzeggen. Niet normaal, het gebed heeft nog nooit zo lang geduurd. Hilarisch. Om de twee zinnen vlogen wij alledrie in de lach, wat natuurlijk niet zo positief was voor de gasten. Ma wel hilarisch.

Op Kamuzu Academy was het een emotioneel afscheid. Ik zie mijn gasten een volle maand niet he. Het was zo Final Assembly en we moesten afscheid nemen van twee leerkrachten. Die kinders staande ovatie, klappen... Echt ik kreeg de tranen in mijn ogen. Wat gaat dat zijn als ik moet afscheid nemen. Sommige kinderen willen me escorteren naar de luchthaven... Goh goh! En in Golden Gate ga ik maar twee weken gezeten hebben en ik ga het ook moeilijk hebben. Die directrice is zo'n ferme madam, wel vre hard voor de leerlingen.

Ik ga nu nog wat fotootjes opladen. Veel plezier!

Dikke kus, Charlotte

PS: Het zal dus pas binnen twee weken zijn he!

Salima 2

Sunset

We zijn tot 5u opgebleven om dit te zien. Prachtig!

Salima

Neighbours

Lilongwe City...

Mzungu

Malawi... Het is hier het één en het ander ze! Ik heb een heel verhaal voor jullie, maar ik zal het wat moeten onderverdelen… Kwestie van overzicht.

Weekend Salima

Ik ben net terug van een weekendje Salima. Het was meer dan zalig. We hadden een verlengd weekend voor de boeg en ik heb van elke minuut genoten. We konden gratis logeren bij een familie die we hier hebben leren kennen. We deden ons raam naar de terras open en het meer lag voor onze voeten. De zaterdag zijn we tegen de vooravond toegekomen, hebben we ons geïnstalleerd en wat gezellig zitten doen. Beth en ik kropen rond 2 uur in ons bed, met de bedoeling te slapen, maar dat was buiten het gesnurk van één van de gastheren gerekend. AMAI! Zo erg heb ik nog nooit iemand weten snurken. We zijn dus rond 3u30 weer opgestaan en hebben dan met de anderen gewacht op de zonsopgang. Een tweede keer AMAI, maar nu op een heel andere toon. Het was prachtig de zon te zien opkomen aan het meer. Ik heb enorm veel foto’s getrokken, nadat ik eindelijk gevonden had hoe je ’s nachts géén wazige foto’s trekt, maar helaas kan ik ze hier dus niet allemaal opzetten. De volgende dag hebben we op ons gemak ontbeten, in de zon gelegen, maar het was dus niet vol te houden. Ik ben dus, tegen beter weten in, toch in het meer gaan zwemmen. Hopelijk heb ik dus nu geen van die wormen in mij. Dat zou ik veel minder vinden. Op de middag hebben we dan een boottochtje gemaakt naar ‘Bird Island’. Op zich was dat niets speciaals, maar de tocht naar ginder was wel vre leuk. Ze hadden ons wijsgemaakt dat we neushoorns gingen zien, maar dat was dus niet het geval. Helaas. Die avond hebben we dan een BBQ gehouden… Een derde keer AMAI. Een hotdog met ketchup heeft nog nooit zoveel gesmaakt. Jawel, je leert hier genieten van de kleine dingen des levens. Want op dat moment dacht ik onmiddellijk aan het (ironische) lekkere eten van in Kamuzu Academy. Extra ketchup op de hotdog dus. Maandag was het alweer tijd om naar ‘huis’ te gaan.

Charlotte en de wilde belevenissen…

Telkens als ik in Lilongwe ben, koop ik een doos cornflakes, kwestie van een goed ontbijt te hebben. Vorige week was het de beurt aan ‘Chocopops’… Je kent dat wel, die heel kleine chocolade korreltjes. Charlotte weet ondertussen hoe klein ze zijn en waar ze allemaal kunnen kruipen. Ik had dus zin in cornflakes, wat zeg ik, ik had heel veel zin in cornflakes en besloot dus cornflakes te eten. In die doos zat er zo’n hippe lepel, een gadget, een must-have… Ik wil dat dus uit de doos halen. AL DIE CORNFLAKES UIT DE DOOS, OP DE GROND. Van den eersten tot de laatsten. Kan je het je voorstellen? In Malawi kennen ze noch stofzuiger, noch kruimeldief… Charlotte mocht dus alles met de hand van de grond halen. Die belevenis heb ik dus ook weer achter de rug.

Je weet het of je weet het niet… Er zitten hier beesten in Malawi. Het zijn niet bepaald mijn beste vrienden, maar ik probeer vijandschap uit de weg te gaan, tot ik een gecko zag… Ondertussen weet ik al dat die gecko’s eigenlijk best wel je vrienden kunnen zijn, omdat ze namelijk de muggen opeten. De gecko was noch bang van mijn trui, waarmee ik op de muur sloeg, noch bang van mijn deodorant… Ik weet het. Gaia zou dit absoluut niet aanvaarden, maar ik zit hier verdikke mijn lessen voor te bereiden en ik schrok nog niet redelijk. Soit, om verder te gaan… Ik ben beginnen zingen (bij Tine lukt dat altijd). Plots ging de gecko weg… Rare beesten! Het was echt om te zeggen dat ik de preselecties van Eurosong niet zou overleven.

Het lesgeven

De foto’s die ik het laatst op mijn blog gezet heb, zijn het resultaat van mijn fotoshoot. Ik weet het, ik zou beter een beetje lesgeven, maar het was op het einde van de les. Mijn lievelingsklasje is zo enthousiast tijdens mijn lessen dat ik bij hen voor op schema zit en dat ik dus de tijd had om foto’s te trekken. Die Andrew is de charmeur van het gezelschap. Moest ik die leeftijd hebben, een vierde keer AMAI, ik was meteen gesmolten voor zijn charmes. Ik smelt nu ook, dus ja… Hij en die hele klas doen mijn constant lachen en toch werken ze mee tijdens de les. De andere geschiedenislessen zijn ook leuk hoor, maar je hebt altijd wel één klas die er bovenuit steekt en dat is 1R. Ik glunder dus tijdens 10uren, want ik geef geschiedenis hier echt het liefst. Wie had dat ooit gedacht? Latijn is niet altijd even simpel… De derdejaars zijn echte pubers en ik ga er niet altijd even goed mee om. We zijn hier om te leren zeker? De leerkracht die normaal in 3R lesgeeft, heeft een aantal zaken niet goed uitgelegd. Ik ben dus van goede wil en leg het opnieuw uit. Over and over again, want ze begrepen het niet. Ik geef dus na een les theorie en een les oefeningen een toets. Er slagen er daar 3 van heel die klas in om nul te halen. Ik dacht dat ik ging ontploffen. Het lag niet aan mijn uitleg, want er waren echt goede punten bij, ook van leerlingen die normaal de helft niet halen voor Latijn. Een van die meisjes die nul haalde, durfde dan nog in slaap te vallen tijdens mijn les. Ik denk niet dat het aan mij lag, want de hele klas deed voor de eerste keer tijdens de les Latijn enthousiast mee. Ik dacht dus dat ik het ging krijgen. Ik heb daar een woordenboek genomen, op haar bank laten ploffen. Ik denk dat heel Malawi stond te beven. Gelukkig is het niet alleen in mijn les. We zullen eens zien hoe ze zich woensdag zal gedragen.

Goed, ik ga het hierbij laten.

‘Mzungu’ betekent ‘blanke’. Alle kinderen op straat roepen dat… Allemaal. Het is wel grappig. Het zijn en blijven schatten, de kinderen.

Dikke kus, Chlot

History

Mijn klas van geschiedenis.

Room 30

Klasfoto

Klas 1R: klasfoto

1R

Klas 1R. mijn lievelingsklas.

De jongen rechts op de foto is Andrew. Hij is de grappigaard in het gezelschap.

Een voor een zijn het schatten!

Foto's

Lake Malawi - groepsfoto

One of the leading ladies of Africa

Haaaaaaaaaaaaai!

Hier ben ik nog eens. Lange tijd geleden, maar ik heb het echt al druk gehad de laatste twee weken.

Vorig weekend ben ik naar Lilongwe geweest. Heel leuk, BBQ gehad, terwijl jullie zitten te bibberen in Belgie. ( Denk niet dat ik Belgie niet kan schrijven, ik kan hier gewoon geen deelteken plaatsen.) Zondagavond moest ik terug naar Kasungu en wat was me dat voor een rit. NOOIT meer, maar echt NOOIT meer kruip ik hier 's avonds in de auto. Het was pikkedonker. Die auto had amper lichten. Het regende keiard. Die auto vlamde. We zagen niets, voor twee uren en een half lang. Mensen lopen hier langs straat, wetende dat ze elk moment kunnen overreden worden. Ik heb zondagavond echt de schrik van mijn leven op gedaan. Op een bepaald moment reed er een auto aan de verkeerde kant van de baan, waardoor wij moesten uitwijken. Amai, de tranen liepen langs mijn wangen. Die teacher bleef daar heel kalm bij, maar je had mij moeten zien...

Deze week ben ik dan eindelijk aan mijn 20-uren lesweek begonnen. Vorige week had ik al een aantal lessen gegeven. De eerstejaars zijn hier echt superenthousiast. Ik zie hen twee keer in een week en bij hen voel ik mij echt leerkracht, al houden ze me vaak ook bezig hoor. Maarja, ik heb dat graag. In 1R zit er een keiard grappig ventje 'Andrew'. Het is nu al mijn lievelingetje. Hij buist wel op al de examens, maar ja... Dat nemen we erbij. Die 1R is echt de max. Zo veel energie dat die kinders hebben... Niet normaal.

OVERAL in de school hoor je: 'Goodmorning Miss, you look nice' Zo'n discipline kennen ze echt niet in Belgie. In de derdes zijn ze vre lui en puberaal, maar ja dat kennen we in Belgie ook he.

Ik geef dus 10 uren geschiedenis in het 1 ste jaar. Het zijn wel geen parallel lessen, aangezien er hier kinderen zijn die pas in januari gestart zijn. Ze worden hier 'scholars' genoemd. Zij worden gesteund door de government, zodat ze ook de kans krijgen op onderwijs. Zij zijn echt gemotiveerd, aangezien ze meer hebben om te verliezen. De eerstes zijn dus echte schatten.

Ik geef dan nog eens 6 uren Latijn in twee derdes. Ook geen parallel. De leerkracht van de ene klas heeft echt niets uitgelegd, dus ik moet hier helemaal opnieuw beginnen. Ik moet echt een manier vinden om hen te motiveren, want dat ontbreekt wel in 3R. Dan geef ik nog 2 uren aan eerstes en twee uren Latijn aan 2des. Het Latijn is hier wel helemaal anders. Ze zien veeeeeeel minder dan bij ons en op een heel andere manier. Ik moet dus wel wat improviseren.

Wat wellicht het meest spectaculaire verhaal is... Gisteren kwam de directeur naar mij en de leerkrachte LO (een Schotse, Nichola). Hij wou ons spreken. Wij dus heel nerveus naar zijn bureautje. Wij twee mochten de 'Queen van Malawi' ontmoeten... Ik was direct een slag nerveuzer. De slimme onder ons gaan meteen muggeziften en zeggen: 'Malawi heeft toch geen koningin, maar een president?' Inderdaad, heel goed. Ze was meer dan 20 jaar de rechterhand van president Banda. Ze wordt gezien als 1 van de top tien ladies op het Afrikaanse continent: 'Cecilia Kadzamira' en ik heb haar mogen ontmoeten. Een uur heeft ze met Nichola en mij gebabbeld. Je had me moeten zien, zo nerveus als iets. Ik heb wel geen foto met haar. Je zal me dus moeten geloven op mijn woord. Ik kon moeilijk zeggen: 'Madam, wacht eens eventjes, ik moet mijne kodak gaan halen?' Ze heeft een aparte kijk op Afrika en ze voelde zich vereerd om met ons te babbelen. Nichola en ik voelden ons vereerd, ja... We kregen daar ook iets om te eten en wij namen natuurlijk niet veel. Het zag er wel lekker uit, maar ja uit beleefdheid. Toen zei ze iets dat ik niet rap ga vergeten: 'You can sleep tomorrow, you will not become fat today...' Mooi Mooi

Voor de rest heb ik nog niet veel spectaculairs te vertellen... Ik vind mijn BM ( Bekende Malawiaan) al spectaculair genoeg.

Heel veel groetjes
Charlotte

Hot...

Hey iedereen

Het is hier al drie dagen niet te doen van de warmte. Heel warm, maar als leerkracht (en ook als leerling) mag je je er absoluut NIET naar kleden. Ik loop hier wel rond met mijn birkenstocks. Kwasa heeft wel duidelijk gezegd: "Geen sandalen", maar de vrouwelijke leerkrachten lopen hier ook zo rond, dus ik mag dat ook...

Nog iets heel grappigs: Elke maandagmorgen is het zo Assembly voorgegaan door de headmaster. Bibi kwam hier toe in haar oranje rok met bloemen en de birkenstocks. IEDEREEN was keiard deftig en in sobere kleuren. Al de leerkrachten moeten zo vooraan zitten he en ik wed dat ik tussen al die zwart-grijze kleren onmiddellijk opviel. HILARISCH... Maar als niemand mij dat zegt, kan ik dat niet rieken he.

Goed, ik ga jullie weer laten, want ik ga namelijk regisseurtje spelen bij Shakespeare... Yeah stoer...

Heeeeeeeeel veel groetjes
Dikke zoen aan iedereen
Chlot

Lake Malawi

Lake Malawi

Lilongwe - Pick-up

Nieuws!

Hey iedereen

Ik heb mijn blog een tijdje niet kunnen opendoen, want er waren hier een aantal sites die teveel geheugen ofzo innamen, soit ik versta het nog steeds niet.
Hier ben ik dus, een week vol observaties later, een week vol emoties later, een week vol verhalen later...

Vol observaties: Ik heb een hel week niet anders gedaan dan geobserveerd. Een hele dag door. Het was vaak ontzettend saai en helemaal niet interessant. Zelf heb ik ook al twee lessen moeten geven, omdat er een leerkracht te lang in de zon had gelegen en bijgevolg ziek was. Bibi mocht het dus oplossen. Daar stond ik dan, zonder voorbereiding... Het ging redelijk. Al merk ik wel dat het niet eenvoudig is Latijn in het Engels te geven. VOLLEDIG NIET. Om over geschiedenis dan maar te zwijgen.
Volgende week mag ik dus beginnen l;es geven en dat maakt me tegelijk bang als nerveus als gelukkig.

Vol emoties: het is niet altijd even gemakkelijk hier. De meesten weten dat al. Al steek ik de schuld liever op de Lariam.

Vol verhalen: Vorig weekend naar Lilongwe geweest. Vre tof. Vanmiddag vertrek ik opnieuw in die richting met de mentor van latijn. Wat wordt dat een rit. Vanavond blijf ik dan bij Beth en tine slapen. Morgenochtend in de vroegte vertrekken we richting LAKE Malawi waar ik speciaal voor Silke heel veel foto's zal nemen, kwestie van later didactisch materiaal te hebben he...
Gisteren ging ik naar de shop, tien minuten van de school en opeens volgde een hele horde kinderen mij, zeker 40 a 50. De school was net gedaan en ze zilden allemaal mijn hand vastnemen. Voelde ik mij even keiard populair...
Ik heb ook mogen helpen op de repetitie van Shakespeare... Er is nog veel werk aan de winkel. MAAR ik word een international star, want de BBC komt naar Kamuzu Academy om het stuk te filmen. We zijn namelijk de enigste school in Afrika en in de tijdzone die het stuk op 23 april zullen uitvoeren. Ik heb een aantal opmerkingen op de manier van spelen, maar dat zal eerder aan mijn Westerse kijk op theater liggen, dan aan de talenten van sommige leerlingen.

Hierbij zal ik het alweer moeten laten, want ik moet examenbewaking gaan doen, iets waarvan ik dacht dat het keiard leuk was, maar eigenlijk supersaai is...

Het zal wellicht tot maandag zijn, aangezien ik zondag ook nog lessen moet voorbereiden... EEEH

Dikke zoen en merci voor AL jullie steun. Blij dat jullie me niet vergeten
Chlotte

Hey iedereen

Net terug van een weekendje Lilongwe met de andere studenten (Beth o.a.). Het was echt leuk. Het is vré raar, maar ik vergelijk alles met Kinshasa en naar mijn grote verwondering is er dus bijna geen vergelijking. Het is echt raar. De armoede is hier niet aanwezig zoals ze daar aanwezig was. Het is nog niet duidelijk voor ogen gekomen. Dat probeer ik te zeggen.

Hier in Kamuzu Academy zie je helemaal niets van armoede. Volgens mij heeft de blanke groep hier wel nog een hoge dunk. Het is vaak zo dat ze zich beter voelen. Om een klein voorbeeld te geven. Ik reisde met een blanke leerkracht naar Lilongwe en we moesten nog iemand anders ophalen. Ik stelde dus voor om vanachter te gaan zitten. De leerkracht zei heel vlug dat het helemaal niet nodig was, dat de zwarte wel achteraan mocht gaan zitten.

De leerlingen zelf zijn wel schatten. Ze zijn heel enthousiast. In sommige klassen krijg ik zelf applaus. Hopelijk doen ze dat nog eenmaal ik les heb gegeven.
Ik moet dus nu nog een week observeren, maar ook al activiteiten begeleiden, examentoezicht… De week daarna geef ik les. Normaal gezien laten ze me alleen lesgeven. Af en toe moet er iemand komen om een evaluatiepapier in te vullen voor Artevelde. Zij denken echt dat ik hier het van het ben. Ik ben aan de ene kant wel blij dat ik dan alleen voor de klas kan staan. Zo kan ik mijn ding doen zonder dat ik commentaar van een teacher moet verwachten.

Voor de geïnteresseerden: Mijn Engels gaat erop vooruit. Terwijl ik dat bericht hier typ, moet ik zelf zoeken op sommige Nederlandse woorden.

Tijd om te bruinen is er nog niet geweest. Weer om te bruinen is er ook nog niet geweest. Wees gerust, dat komt. Ik kom helemaal onherkenbaar terug! Be prepared!

Goed, ik ga jullie weer laten… Zoeken hoe ik gemakkelijk foto’s kan doorzenden. Ahja, ik heb hier al een computer kapot gemaakt. Haha, vré grappig. Het is nu wel al opgelost, maar hij was helemaal geblokkeerd door mijn USB-stick. Best dat ze hier niet weten dat het door mij komt.

Dikke knuffel
Chlot

MALAWI 1

Dag iedereen!

Het is uiteindelijk toch gelukt om op mijn blog te komen. Maandag zullen er normaalgezien foto's komen. Ik zit nu in de staffroom. Alle leerkrachten zijn weg, want het is hier een verlengd weekend. Ik ga morgen voor twee dagen naar de hoofdstad om met de andere studenten dingen te doen. Het is allemaal een beetje overweldigend, maar we proberen te wennen he. Ik moet vooral bezig zijn. Zolang ik bezig ben, heb ik het niet moeilijk. Vandaag een beetje, maar het komt wel goed... Ik kan niet bellen op de computers hier. Misschien een geluk voor de thuisblijvers. Je hebt drie maanden rust en drie maanden geen schellebel rond je. Maar wees gerust. 29april kom ik terug, luider dan ooit.
Het enige wat me hier ferm tegensteekt, is dat ik mijn haar niet kan waaen op een deftige manier. Amai amai!
Ik moet echt veel om handen hebben en er komen drukke weken dus het komt in orde! Ik mag helpen bij de voorbereidingen voor Romeo en Julia, dus dat alleen al maakt me gelukkig.

Dit weekend kom ik dus niet online, want ik zit in Lilongwe!
Dikke kus aan iedereen...
Chlotje

THE DAY -1

(Knipoog naar Egypte!)

Het is zover. Nog één nacht slapen en ik vertrek met Ethiopian airlines (O-ow) naar Lilongwe. Het is een trip van ongeveer 16 uren en dan moet ik nog met de auto naar Kasungu. Vré spannend dus. De zenuwen zijn er sinds vrijdagnacht definitief, want dat mocht wel eens. De valiezen zijn ongeveer gevuld, ook een pot choco is aanwezig (knipoog naar Carmen!). Verwacht hier niet elke dag een berichtje hé. Toch zal ik proberen zoveel mogelijk te schrijven, zodat jullie je niet vervelen hé op internet (hé Silke?).

Ik ga jullie één voor één missen!
Dikke zoen en tot de volgenden hé...
Chlot

Kamuzu Academy